راست میگه پست گذاشتن با گوشی سخته :(

• انتخاب جسورانه ام برای قبولِ درخواست دادن به دانشگاه با ستمگری و مسخره بازی همراهه! دانشگاه به شلوغی و بی هدفیِ دبیرستان نیست! دبیرستان مثل دهان شیطان بزرگه که گاز میگیره و میجوه! و حال همه رو میگیره و این روت تاثیر بسزایی میذاره! راستش من میخوام برم دانشگاه چون دبیرستان به دردِ من نمیخوره! بخاطر اینکه صورتم مثل یک حیوان جونده است و عادت دارم به گفتنِ مزخرف ترین چیزها که همگی موارد ذکر شده تهوع اوره !

این جملاتِ گِرگ در me and eral and the dying girl دقیقا همان چیزیست که هفت روز است برای گفتنشان تلاش میکنم! 

و ورای این واقعیات، قرار گرفتن در مسیری ناخواسته از اتفاقات که به آن فرآیند "بزرگ شدن" میگویند مرا عذاب میدهد!  مسیری تقریبا غیرقابل انتخاب و پیش بینی! 

انگار که جز این راهی برای پیش گرفتن نباشد! تو مجبوری این مسیر را در پیش بگیری هرچند برایت شبیه به سرطانِِ  درجه ی چهارِ راشل باشد! هرچند هر روز گریه کنی و به آینده ناامید تر شوی! 

یک بار راسن گفته بود مسیر همان هدف است! من از این مسیر متنفرم!  حالم را به هم میزند و این واقعیت از زبانِ من برای آنهایی که از بیرون مرا میبینند مثل اتانازی میماند!  آنها مرا شیفته ی این اتفاق میدانند! برای آنها من یک خرخوانٍ بلفطره هستم و این دیدگاه برای من مثل گیر کردن زیر سیل در ساعت هشت شب بدون چتر و لباس گرم است!